بخش جراحی-بیمارستان طالقانی

 

 

طول دوره:2ماه

 

فارماکولوژی:2جلسه با دکتر جوهرچی در مورد مباحث دارو های بی حسی و بیهوشی.مطالعه این مباحث قبل از کلاس از روی جزوه فارمای عمومی باعث افتخار شما سر کلاس خواهد شد

 

 

پاتولوژی:2جلسه با دکتر محسنی فر که ما 1 جلسه 3 ساعتش کردیم .امتحان هم مثل همیشه مقادیری سوال تشریحی از سخنان استاد

 

 

رادیولوژی:2جلسه با دکتر پور افکاری که ما به زور و زحمت تونستیم یه جلسه شو برگزار کنیم.استاد نمرو از بحث های سر کلاس و حضور غیاب دادن و تو امتحان پایان بخش که قرار بود سوال بدن چیزی سوال ندادن.

 

پرسپتور محترم:سرکار خانم دکتر کمانی.بیشتر سرشون به کار خودشون گرمه و کاری به کار استاژرا ندارن اما اگر ازشون بخواین سخت گیر بشن یا مطلبی که یه استادی نیومدن درس بدن رو بگن حتما انجام میدن.ولی خب در هر صورت جراح هستن و جراحا اکثر وقتشون در اتاق عمل هستن .

درمانگاه:درمانگاها جای خیلی عالی ای هست برای یادگرفتن.از کلاس درس هم بهتره.درمانگاه دکتر کمانی رو حتما باید رفت حداقل برای دیده شدن توسط پرسپتور عزیز.بعضی رزیدنت ها مثل دکتر به صورت خودجوش برای استاژرا توضیح میدن اما برخی دیگر مخصوصا سال یکی هارو خودکشی هم بکنی هیچ صدایی ازشون در نمیاد شایدم تقصیر خودشون نباشه چیزی برای گفتن نداشتن!!

خلاصه دیدن کیس ها که دیگه آخرای 2ماه تقریبا کیس جدیدی نمیبینین و اکثرا تکراری شدن خیلی مفیده.

و اما درمانگاه دکتر بدیعی یه چیز دیگس همونطور که خودشون یه استاد دیگه ای هستن.محشره.ما خودمون هفته های آخر 2ماه این درمونگاهو پیدا کردیم چون جدا از درمونگاه جراحیه و روبه روی درمونگاه گوارشه و هیچ کسم بهمون نگفته بود.ایشون از معدود اساتیدی هستن که یه ارزش فوق العاده ای برای داشجو قائل هستن درمونگاه دانشجویی راند داشجویی برگزار میکنن و از همه مهمتر کلاس درس عالی ایشون هست. رزیدنت ها را دور از جونشون برای آموزش ما کچلشون میکنن.واقعا در وصف نمی گنجن....

 

راند ها:راند فقط راند دکتر بدیعی.سر راند از رزیدنت ها کلی سوال می پرسن فقط و فقط برای آموزش دانشجو

اما مجبور بودیم سر راند جراحی عروق دکتر فاضل هم همیشه بریم که اتفاقا اونجا سخت گیری خاصی رزیدنتها روی حضور ما داشتن.اما سرجمع کل رند یک ربع هم نمیشد و آموزش خاصی برای استاژر نداشت.فقط مجبورمون می کرد دیر به درمونگاه گرانقدر برسیم.

 

مورنینگ:هم حضور ما اجباری بود هم دعوای دکتران جراح اجباری، حالا یا با هم یا با رزیدنت ها زیاد فرقی نداره!

 

کل بخش:از اونجایی که 2ماهه و حجم مطالب زیاد حداقل آخراش دیگه آدم خسته میشه ولی بخش شیرینی هست هرچند سخت!

کلاسا تقریبا منظم بود و اساتید میومدن سرکلاس هرچند گاهی دیر..اما مباحثی که به رزیدنت ها محول میشد زیاد خوب از کار در نمیومد!

هر روز 7 باید تو بخش می بودیم و مریضای تختامونو میدیدیم .7ونیم مورنینگ شروع میشد الی حدود9.بعد از مورنینگ هم کلاس درس داشتیم و بعد هم درمانگاه.معمولا کارمون تا2تموم بود و بعد اونایی که اون روز باید کشیک می موندند؛میموندند و بقیه می رفتن.هر روز هفته باید 1-2 نفر کشیک می موندن؛یعنی روزی نباید خالی می موند که حداقل1 استاژری کشیک نباشه.

 

اساتید خوب:

دکتر بدیعی نمونه است.تدریس دکتر صالحیان قدوسی پیروی و کمانی هم خوب بود.دکتر فاضل هم درس های اخلاق خوبی می دادن که خیلی وقته کسی به اونا اشاره ای هم نمیکنه.

 

امتحان کتبی:سوالا از مباحث اساتد هست البته اکثرا و سوالای زبان اصلی دکتر بدیعی باعث میشه سر امتحان وقت کم آورد.

 

امتحان شفاهی:یا دکتر کمانی یا دکتر پیروی یا هردو باهم امتحان میگیرن .برای ما هردو باهم بودن که 3تا 3تا بچه ها میرفتن داخل اتاق که انتهای بخش جراحی عمومی است.بعد نوبتی از یه نفر دکتر کمانی بعدی دکتر پیروی سوال میکردن.هر دو مهربون و خوب بودن.اما در برخی موارد گزارش شده بود که از برخی دانشجویان نگون بخت تکنیک های جراحی و.. که نه تدریس شده و نه جز موارد یادگرفتنی دانشجو هست سوال شده!

 

شرح حال:چندتا فرم باید سر امتحان شفاهی تحویل میدادیم .ریزش یادم نیست!

 

حضورغیاب:یه رزیدنت سال1 و یه رزیدنت سال4 مسئول استاژرا بودن که رزیدنت سال 1 مثل شیر سر مورنینگ ساعت7ونیم حضور غیاب میکردن و اگر در بخش رویت میشدیم ,بهتر بود رویت نشیم !!!

وسائل کمک آموزشی:که زیادم برای ما آموزشی نبود اتاق عمل.البته............البته دکتر بدیعی عزیز و بی نظیر توی اتاق عمل هم استاژرا رو میدیدن و حتی از رزیدنت ها اجازه میگرفتن 2دقیقه از مریض برای آموزش دانشجو(اصطلاح خود دکتره)در نظر گرفته شه.

 واقعا ایشون بی نظیرن.حتما ازشون استفاده کنید

 

 

 

 

نظرات شما عزیزان: